ronde 19: de koplopers gaan kopje onder
Ed Ashness behandelde tegen Dick Stavast het Scandinavisch niet geheel volgens het boekje. En dat kostte materiaal: eerst een pion, toen een officier... De arme witte koning eindigde midden in een spervuur van zwarte stukken. Tegen Rob Rietbergen opende Gerald Bouw voortvarend met e4 en Lc4, maar zette niet door en kwam daardoor in moeilijkheden. Zwart nam de aanval zonder veel moeite over en won.
Henk Mante speelde, weer helemaal als vanouds, b4. Geert Duiven antwoordde volgens de theorie maar in het middenspel werd het een spektakel toen Henk, voorafgegaan door diep nadenken, een paardoffer aannam. Als koorddansers balanceerden de twee boven de afgrond, waarbij Henk zich staande hield en de overwinning incasseerde.
Jaap van der Hulst ruilde in het damegambiet tegen Martinus Scheeringa een stuk tegen drie pionnen. Aan beide kanten werd lang gerokeerd. Martinus wist met zwart aan de damekant een onverwachte dreiging te creëren terwijl de witte pionnen maar niet snel genoeg naar voren wilden. Toen Jaap ook nog tot overmaat van ramp zijn dame weggaf tegen een toren, was het snel voor hem gebeurd.
Op het bord van Oeds Dijkstra en Frans de Groot liepen de stukken op kousevoeten. De opponenten benaderden elkaar met de uiterste omzichtigheid. Wit stond iets gedrukt en nam geen risico's, en zwart evenmin. Dat kon alleen maar uitlopen op remise en dat deed het ook.
Het gebeurt niet iedere week dat de top de krachten kan meten in directe onderlinge confrontaties. Maar deze week speelden de nummer 2 tegen de nummer 3, en de nummer 1 tegen de nummer 4. Marcus Pliester (2) antwoordde Siciliaans tegen Bert van Steenbergen (3). De loper op de lange diagonaal werd direct afgeruild, waarna de opstoot e5 volgde. Na een omvangrijke afruil, tot besluit van het middenspel, werd het materiaal vergeleken en bleek zwart op twee pionnen achterstand te zijn geraakt. Marcus hield het toen maar liever dadelijk voor gezien.
Dan Jon Derks (4) tegen Auke van Urk (1). Een spannende partij waarin wit om strategische redenen een pion dacht te offeren. Maar Auke had met zwart geen haast om die geïsoleerde, doorgeschoven e-pion te nemen. En kreeg daar op het eind vreselijk spijt van nadat zijn eigen kansen in het einspel waren verkeken. Want toen besliste dat ene witte pionnetje de partij.
De rangschikking verandert niet maar de koplopers Auke en Marcus staan na deze toch gevoelige nederlagen iets minder fier en vanzelfsprekend bovenaan.