Steenwijks eerste team verslaat – in navolging van het derde - Drachten.

 

Na het enigszins teleurstellend gelijk spel tegen Wolvega was het voor het eerste team zaak in de tweede ronde Drachten op afstand te houden. Het derde team versloeg het derde van Drachten een week eerder, dus het voorbeeld was gegeven.

Het lukte vrij gemakkelijk, hoewel het halverwege de avond nog alle kanten op leek te kunnen.

De drie laagste borden zorgden voor 2 ½ punt. Met Jan Bijker, Roel Kreulen en Michiel Rensen hebben we mannen van rond de 1700 elo, en daardoor kunnen we nu over de hele linie goed concurreren. Nu moeten de topborden nog gaan scoren..... Hoewel die  nu eigenlijk ook twee van de drie punten opleverden, ware het niet dat daar reglementair een halfje van afging. Auke van Urk had na een aanvankelijk gunstig verlopen partij min of meer moeten berusten in remise-achtig geschuif tegen de oude houwdegen Roelof Hazenberg. Die had echter wel 22 minuten meer op de klok. Dat zou geen probleem zijn geweest, als Aukes vlag niet was gevallen. Op een moment dat dat theoretisch nog helemaal niet kon! Ra, ra, hoe zat dat? De klok bleek verkeerd ingesteld, er moest gespeeld worden in het nieuwe systeem van 105 minuten plus na elke zet 15 seconden erbij. De 105 minuten bleken wel ingevoerd te zijn, maar de 15 seconden kwamen er slechts na de eerste zet bij, en daarna niet meer...  Hoewel beide spelers in eerste instantie tot remise besloten om van het probleem af te zijn, vonden de Drachtenaren bij nader inzien dat ze de winst toch wel mochten claimen; hun man had immers zeer waarschijnlijk op tijd gewonnen, als alles volgens de regels was verlopen. En bovendien lag de fout natuurlijk bij Steenwijk. Wedstrijdleider Frans van Emst kende na uitvoerig gedelibereer de claim toe. Hij hoefde zich daar geen geweld voor aan te doen, want de wedstrijd was voor Steenwijk sowieso gewonnen. Zelfs al zou het enige op dat moment nog spelende teamlid, Marcus Pliester, verliezen. Hetgeen die ook prompt deed, onder tijdsdruk in een materieel gelijk, maar positioneel moeilijk staand toreneindspel.

Dick Stavast had aan bord 1 in een rustige, vrij saaie partij gelijkgespeeld tegen Frank Schuurmans, ook een man van dik over de 2000 elo. Toen waren Roel  en Jan  al klaar, allebei met een vol punt op zak. Jan had weliswaar met wit tegen een Caro-Kann zijn aanval zien doodlopen, maar in een ogenschijnlijk gelijk eindspel kon hij een vrijpion creëren, die door André Caviet net niet meer te stoppen was. Het hing op één tempo. Roel speelde een Siciliaan en kon de witte actie gaandeweg de partij overnemen. Hij stond met een pion voor al prima, toen zijn tegenstander – moe van alle penningen die Roel in de stelling had gevlochten – plotseling een stuk verloor. Henk van Dijk kon zijn resultaat van vorig jaar tegen Gerard Baars niet verbeteren. Wederom remise, deze keer na een eindspel met ongelijke lopers, waarin Gerard het nog wel probeerde met zijn pionnetje meer, maar dat was tegen Henk natuurlijk onbegonnen werk. Jon Derks speelde tegen still going strong Biem Barendsen. Die hield in een langdurige laveerpartij het hoofd koel, tot het moment dat Jon in het verre eindspel een fout maakte. Biem zag onverwacht toch nog perspectief op winst en raakte daar zo van uit zijn evenwicht, dat hij per kerende post reageerde met een regelrechte blunder. Sportief gaf hij meteen op. Na dat mazzeltje voor Steenwijk kon Michiel met een gerust hart het tweede remisevoorstel van zijn tegenstander accepteren. Het eerste – in een  schrikreactie op Michiels loperoffer op h6 –- had hij nog afgeslagen omdat op dat moment nog niet duidelijk was of Steenwijk een overwinning aan bord 8 nodig zou hebben om Drachten te overmeesteren.