Olivier Vernooy wint ook tweede partij

De tweede winstpartij van Olivier in de lentecompetitie was er eentje langs de rand van de afgrond. Een moment van onoplettendheid had hem fataal kunnen worden wanneer zijn tegenstander Gerald Bouw even had opgelet. Mat achter de paaltjes! Maar Gerald was zo bezig met de veiligheid van zijn koning, dat hij deze kans voor open doel miste. Eeuwig zonde voor Gerald, maar een flinke opsteker voor Olivier. Jelmer de Goede redde het niet tegen Jaap van der Hulst. Weliswaar trok hij fel van leer tegen de Pirc-opstelling van zijn tegenstander, maar na afruil van een aantal stukken, bleef er te weinig aanvalskracht over. Zwart trok het initiatief naar zich toe, won een loper tegen een pion en bouwde zijn voordeel langzaam maar zeker uit. Martinus Scheeringa won met zwart van Gerrit Schoenmaker. Na een foutieve afwikkeling van Gerrit kwam Martinus rond de 15e zet een kwaliteit voor. Toen daar later in de partij nog wat pionnen bijkwamen, hield Gerrit het voor gezien.
Op het bord van Geert Duiven en Roelof Kreulen verscheen een stelling uit het Spaans. Dat staat bijna garant voor een klassiek gevecht om het centrum en dat werd het ook. De spelers bestookten elkaar met fijnzinnige manoeuvres, waarbij het evenwicht nergens verstoord werd. Het toreneindspel dat tenslotte overbleef, bleek remise. Eveneens remise werd het in de partij tussen Jaap de Koning en Oeds Dijkstra. Beide spelers hadden elkaar dusdanig klem gezet, dat een zetherhaling een logisch einde was van dit gelijkopgaande duel.
 
In de play-offs lukte het Ingrid niet om snel en adequaat te reageren op een ongebruikelijke voortzetting van haar tegenstandster Jan de Smidt. Ze verbruikte veel tijd en dat brak haar later in de partij op. Dick Stavast mishandelde de opening in zijn partij met Jon Derks. Jon, die zo gemakkelijk gelijk spel had bereikt, werd toen wat nonchalant. Hij rocheerde lang, offerde daarmee een pion voor ontwikkelingsvoorsprong, maar van die ontwikkelingsvoorsprong kwam niet veel terecht. Wit was net op tijd om een loper op d5 te posteren, die niet te verjagen was en druk uitoefende op zowel b7 als f7. Toen Jon een tweede pion ging verliezen, gaf hij op.