Jeugdspelers sterk op dreef
In de vierde ronde van de onderlinge schaakcompetitie stond een aantal interessante partijen op het programma, waaronder het prestigeduel tussen de beide nieuwkomers Jelmer de Goede en Olivier Vernooy. De partij eindigde in remise, maar de manier waarop was spectaculair. Eerst kwam Jelmer een stuk voor, maar Olivier zette zijn hakken in het zand en wist de partij te doen kantelen. Met een toren en een paar pionnen meer, zag de toekomst er rooskleurig uit voor Olivier. Wat kon er nog mis gaan? U raadt het al : pat! In plaats van Jelmers koning mat te zetten zette hij hem pat. Remise.
Ook in de partij tussen Yun Che Hu en Marcus Pliester werd het punt gedeeld. Deze mannen hebben genoeg respect voor elkaar om geen ijzer met handen te willen breken. De derde remise-uitslag van de avond viel in de partij tussen Geert Duiven en Wolter Visscher. In een zeer gecompliceerde siciliaanse stelling, waarin sprake was van een dynamisch evenwicht, besloten de spelers tot remise toen ze inzagen dat ze met een winstpoging alleen zichzelf in gevaar zouden brengen.
Roelof Kreulen won van Gerald Bouw. Gerald laat zich doorgaans niet zomaar oprollen en Roelof moest inderdaad alle zeilen bijzetten om het punt in de wacht te slepen.
Degelijke overwinningen waren er voor Ingrid Jansen, Roel Kreulen en Dimitri Delsman. Ingrid won met zwart van Martinus Scheeringa. Ze kwam twee pionnen voor, won een kwaliteit en wikkelde af naar een gewonnen eindspel. Gave techniek van Ingrid. Roel Kreulen moest het opnemen tegen Jaap van der Hulst, die hem de Caro-Kannverdediging voorschotelde. Roel slaagde erin om de druk die hij op de gedrongen zwarte stelling uitoefende om te zetten in een beslissend eindspelvoordeel.
En dan Dimitri Delsman tegen Oeds Dijkstra. Op voorhand een mooie confrontatie. Zou de oude rakker Oeds Dijkstra zich door een jeugdlid laten verschalken? Dimitri begon sterk. Hij won een pion, maar Oeds had compensatie in de vorm van een open g-lijn, waarlangs hij een gevaarlijk initiatief ontwikkelde. Dimitri wist zijn koning evenwel uit de gevarenzone te loodsen, vervolgens een toren buit te maken en tenslotte mat te zetten. Knappe overwinning van Dimitri.
In de strijd om de bovenste plaatsen waren twee partijen van belang. Dick Stavast tegen Jan de Smidt en Gerrit Schoenmaker tegen Jon Derks.
Jan de Smidt verraste Dick Stavast met de Nooteboomvariant van het Slavisch, waarin zwart een paar machtige vrijpionnen op de damevleugel krijgt en wit een pionnenmeerderheid in het centrum heeft. Wanneer zwart het eindspel weet te halen, heeft hij goede kansen op de overwinning, maar eerst is wit aan de beurt. Het pionnenoverwicht in het centrum stelt hem in staat om een aanval op de vijandelijke koningsstelling te beginnen. Tot zover de theorie. In de praktijk kwam de witte aanval nog niet zo uit de verf tot het moment dat Jan zijn paard deplaceerde. Via een pionoffer kreeg wit ineens beslissend voordeel, maar door een ongelukkige zetverwisseling werd het grootste deel daarvan een paar zetten later alweer vergooid. Met nog steeds een pion minder, hield wit enige aanvalskansen, maar mede gezien Dicks tijdnood, kon het nog alle kanten op. Geheel onnodig gaf Jan toen een stuk weg, waarna de partij, enigszins onbevredigend, voortijdig eindigde.
Het klapstuk van de avond was zonder twijfel de partij tussen Gerrit Schoenmaker en Jon Derks. Na een gelijk opgaande opening probeerde Jon Derks in het middenspel zijn tegenstander met tactische manoeuvres tot fouten te verleiden. Deze hield echter het hoofd koel met als resultaat dat hij positioneel uitstekend uit het gewoel kwam. Zijn centrumpionnen, die aanvankelijk kwetsbaar leken, waren een geduchte macht geworden, ondersteund door dame en toren. Toen Gerrit ook nog een ijzersterk paard op c6 geposteerd kreeg, zag Jon de nederlaag dreigen. Hij greep naar een beproefde reddingsboei : koningsaanval ten koste van alles. En zowaar : Gerrit liet zich zenuwachtig maken en verspeelde de kwaliteit. Dat bracht hem zo van zijn stuk dat hij even later spoken zag en opgaf in een stelling die nog heel veel kansen op remise bood en misschien, wanneer Jon niet goed zou oppassen, zelfs wel op winst. Voor Gerrit een ongelukkige en onverdiende nederlaag na een sterk gespeelde partij.