In de eerste ronde van de promotieklasse moest het hoofdteam van Schaakclub Steenwijk het, net als vorig jaar, opnemen tegen Heerenveen. Toen werd het 4 – 4, nu weer. Er was op meer gerekend, want de Olde Veste is sindsdien een paar goede spelers rijker geworden.
Die brachten samen dan ook netjes anderhalf punt binnen. Henk van Dijk produceerde een ijzersterke partij, waarin hij na wederzijdse kwaliteitsoffers een pion extra overhield. Dat eindspel voerde hij met vaste hand naar winst. Henk Wichers kwam met zwart moeilijk uit de opening, maar door gewiekst spel wist hij de witte aanval te pareren. Met alleen dames en pionnen nog op het bord werd het potje remise gegeven.
Dat Dick Stavast in een vooruit gespeelde partij al gewonnen had, hoewel met tamelijk veel moeite, was een prettige steun in de rug. Die viel echter al snel weg, doordat Auke van Urk materiaal verloor door verkeerd af te ruilen in het druk bezette centrum. Hem resteerde een onevenwichtige stelling die nog genoeg tegenkansen bood. Normaal is Auke juist dan levensgevaarlijk, maar nu bleek hij slechts een schaduw van zichzelf. Hij rommelde nog wat aan, maar zag al halverwege de avond het hopeloze van zijn pogingen in.
Daarentegen was Marcus Pliester goed bij de les. Dat moest ook wel, want hij werd getrakteerd op het Albins tegengambiet. Altijd lastig als je niet heel precies weet hoe je dat moet bestrijden. Marcus nam de aangeboden pion echter koel in ontvangst en die zag zwart nooit meer terug. Diens eventuele dreigingen werden netjes geneutraliseerd en na enige trucjes en tegenoffers had Marcus het punt in de zak.
Dat gebeurde ongeveer op de tijd dat Jan Bijker met zijn tegenstander remise overeenkwam. Beide spelers beseften na een voorzichtige strijd dat degene die iets zou forceren, grote kans liep het deksel op de neus te krijgen.
Jon Derks had, net als Auke, een off day, wat zich vooral openbaarde in het feit dat hij zijn kansen totaal verkeerd beoordeelde. Eerst schatte hij de dreigingen van zijn tegenstander veel te optimistisch in en toen hij zich toch nog ontworsteld had, dacht hij ten onrechte alsnog voor de winst te mogen gaan. In plaats daarvan kon hij een paar zetten later na torenverlies opgeven.
Met alleen Stef van Kesteren nog in actie stond Steenwijk met 4 – 3 voor. Stef stond weliswaar theoretisch verloren, maar het dame-eindspel met één pion verschil was voor de Heerenvener in beperkte tijd bijna onmogelijk tot mat te voeren. Die moest echter perse winnen om zijn team te redden. Het ging eigenlijk alleen nog maar om de vraag wie als eerste door de klok zou gaan. Helaas hield Stef het vermoeide hoofd niet koel. De tijdnoodfase ontwikkelde zich aanvankelijk heel gunstig voor hem (van drie tegen zes minuten naar twee tegen anderhalve minuut), maar op het eind was hij toch de klos: nul seconden tegen twintig seconden. Wel een verdiende winnaar en daarmee meteen ook een terechte einduitslag, maar toch een beetje teleurstellend voor Steenwijk.
