Eerste team redt zich op eigen kracht.

Voor ons eerste team stond zaterdag 18 april weer de jaarlijkse gezamenlijke slotronde van de competities in de promotieklasse en de beide eerste klassen op de rol. Het was in Heerenveen even zoeken, want de locatie bleek op het laatste moment geen school te zijn, maar een hotel daar tegenover. Niks mis mee trouwens: ze hadden er een heel geschikte speelzaal voor de kleine tweehonderd verzamelde schakers. Dick en Michiel moesten werken, dus wij traden nogal verzwakt aan. En als we flink van Emmeloord zouden verliezen, konden we theoretisch nog degraderen. Dan moest wel óf Drachten van kampioenskandidaat Philidor-3 winnen óf Schaakwoude-2 dik van Heerenveen. Allebei onwaarschijnlijk, maar je weet maar nooit. Drachten maakte inderdaad geen kans. Helaas voor de Leeuwarders was hun 6-2 winst niet genoeg om de titel weg te kapen voor de neus van Schaakwoude-1, want die wonnen ook met 6-2 (van F-pion)  en hielden zo hun één bordpuntje voorsprong.

Het onberekenbare Heerenveen presteerde het echter wel om met 3 ½ - 4 ½ van het veel zwakkere Schaakwoude-2 te verliezen (Elo gemiddeld bijna 100 punten lager!). Gelukkig stonden wij vóór de laatste ronde 3 ½ bordpunt voor op Schaakwoude-2, dus alleen als wij bijna niks hadden gescoord tegen Emmeloord waren we een klasse gekelderd.

Het hielp meteen bij de start een aardig handje dat Emmeloord door onvoorziene omstandigheden plotseling maar met zeven man kwam opdagen. Niet leuk voor Wolter, die de hele middag nu moest toeschouwen, maar zijn reglementair winstpuntje was zeer welkom. Onze invallers Jan en Frans deden het keurig, met remises in dichtgeschoven stellingen tegen Johan ten Napel en Jacob de Jong. Ook Jon, tegen Frank Hoogeboom, speelde al vrij vroeg met gemak gelijk, waardoor na een paar uurtjes spelen eigenlijk de kou al uit de lucht was. Auke stond lange tijd vrij lastig tegen Rob Kamminga, maar hield goed stand en liet aan het eind zelfs nog een klein winstkansje glippen. Alleen Marcus en Roel verloren, beide lichtelijk overspeeld door een agressieve tegenstander. Marcus kreeg van Henk Valkema een verrassend stukoffer op een vol bord om de oren, dat waarschijnlijk niet helemaal klopte, maar de complicaties groeiden hem boven het hoofd. Roel ontsnapte nooit aan de druk van Nico Lemson en kon aan het eind vanwege de vele penningen geen poot meer verzetten. Als laatste (van de hele zaal!) zat Henk nog te ploeteren tegen Timo Koffeman. Die bleef maar doormelken in een eindspel met miniem voordeel. Henk paste enorm goed op en gaf geen krimp. Hij manoeuvreerde naar een eindspel met ongelijke lopers en toen dat lukte, zag de Emmeloorder het hopeloze van zijn pogingen in. Vijf remises, twee nullen en één (weliswaar reglementaire) winst: 3 ½ - 4 ½  tegen gemiddeld maar liefst 155 Elopunten meer. Het kon slechter! 

Jon Derks.