schaakfotograaf
Voorafgaand aan alweer de tiende ronde van de interne schaakcompetitie te Steenwijk was er een officieel moment. Door sponsering van Stef van Kesteren van KRA-schilderwerken was de schaakclub in de gelegenheid om lid Gerald Bouw te benoemen tot schaakfotograaf en in het gebruik te stellen van een digitale camera waarmee Gerald de schaakactiviteiten kan vastleggen en publiceren op de website van de club.
( op de foto vlnr Gerald, voorzitter Frans van Emst en sponsor Stef van Kesteren).
Daarna werd er weer stevig geschaakt en kreeg Dick Stavast tegen Rody Holtrop in een Franse partij waarin Rody zelf zijn breekzet c7-c5 blokkeerde, al snel een sterke aanval die niet meer te pareren was. Yun-Che Hu had tegen Jan Bijker iets langer nodig voor winst, maar nadat Jan in het Siciliaans een dubbelpion opgedrongen had gekregen en zich ook nog een overbodige tussenzet dacht te kunnen permitteren nam Yun-Che het initiatief over en won met een paar doortastende combinaties. Stef van Kesteren opende tegen Bert van Steenbergen met diens eigen aanpak van het Frans, maar dan in een soort Larsenopening. Stef probeerde Bert met een dubbelpion op te zadelen, maar zover kwam het niet omdat Bert eerst een kwaliteit verspeelde om vervolgens zijn dame te laten slaan. Wim Rehorst speelde tegen de kersverse schaakfotograaf in een orthodox damegambiet. Geralds rokade werd verhinderd, doch dat gaf hem de gelegeheid het Wim in het centrum lastig te maken. Na pionverlies van zwart en afruil van alle officieren, kon Wim - na taaie tegenstand van Gerald - met twee verbonden witte vrijpionnen de winst binnenhalen. Ingrid Jansen kwam met wit tegen een zich degelijk opstellende Roelof Kreulen niet tot voordeel nadat ze in de opening de sterkste voortzetting miste. Na afruil bleef er al relatief vroeg een remisestelling over. Frans van Emst werd in het Hollands verrast door een flankverdediging van Jon Derks die daarmee direct met zijn witveldige loper de diagonaal in bezit nam en een veropgerukte pion op d4 verwierf. Doordat Frans met wit ook nog zijn dame te snel in het spel bracht blokkeerde hij de ontwikkeling zijn stukken en deze achterstand deed hem na pionverlies definitief de das om.
Wolter Visscher liet Martinus Scheeringa niet tot ontwikkeling komen na een onregelmatige e4-e5-opening. Martinus verspeelde veel tempi en de rokade, en vervolgens een pion. Ook hij bleef gedrukt staan en ondanks taai tegenspel kon Wolter in het eindspel de beslissing forceren.
Met zwart bracht Jaap van der Hulst tegen Oeds Dijkstra een paardoffer op de koningsvleugel. Oeds hield goed stand tegen dreigingen van lopers en paarden, maar gaf in de slotfase onnodig een kwaliteit weg, waarop Jaap zich revancheerde door plotsklaps mat te gaan. De partij tussen Gerrit Schoenmaker en Henk Mante vormde het spektakelstuk van de avond. Gerrit had ten koste van 2 pionnen een grootscheepse aanval opgezet en een aantal penningen en offerdreigingen in de stelling weten te vlechten, waardoor een onoverzichtelijk geheel was ontstaan. In tijdnood deed hij een torenzet die eigenlijk tot stukverlies had moeten leiden, maar Henk zag door de bomen het bos niet meer en ondanks het feit dat hij zich bewust was van het aflopen van zijn speeltijd, bezweek hij onder de spanning en zag hij op de laatste zet zijn vlag vallen.