van Emst 65 jaar op de negende ronde
Bij aanvang van 9e ronde van de onderlinge competitie kondigde voorzitter Frans van Emst aan dat hij inmiddels ook is toegetreden tot het respectabele gezelschap van de 65+-ers van de Sc Steenwijk (dat zijn er inmiddels 12). Alle reden dus voor een traktatie.
Dick Stavast nestelde zich dan tenslotte op de plek die hem toekomt: bovenaan.
Goed ingespeeld door de deelname aan het Univéschaaktoernooi in Hoogeveen, waar hij in de sterk bezette meestergroep een knappe score van 4 uit 9 behaalde was hij er helemaal klaar voor om Bert van Steenbergen als koploper te onttronen. Bert behandelde de opening (de Torre-aanval van het damegambiet) iets te frivool. Hij kwam te zitten een opengescheurde koningsvleugel, een niet-ontwikkelde damevleugel en een nauwelijks beschermde koning in het centrum. Door de dames af te ruilen ten koste van een pion probeerde hij de aanval van Dick wat af te zwakken, maar ook met de overgebleven stukken wist Dick een mataanval te ensceneren.
Wim Rehorst en Gerald Bouw speelden een aangenomen damegambiet waarin Gerald zeer gedrongen kwam te staan. Dat kostte hem op de 18e een loper en even later nog een kwaliteit. Toen stond Gerald dus een volle toren achter. Hij bleef zich taai verdedigen, maar op de 31e zet maakte Wim ook nog een dame buit. Het pat waar Gerald toen nog zijn hoop op had gevestigd bleef uit, hij werd netjes mat gezet.
Henk Mante had wit tegen John Folkers en dat werd dus een Orang-Oetang- opening.
In de opening weerde John zich uitstekend, maar daarna leverde zorgvuldig aanvalsspel van Henk kwaliteitswinst op. John verdedigde zich manmoedig, maar werd uiteindelijk toch tot opgeven gedwongen.
De Hollandse verdediging die Frans van Emst toepaste tegen Oeds Dijkstra bracht weinig spektakel. Oeds kreeg een sterke loper, die alleen geneutraliseerd kon worden via een algemene afruil en een dichtgeschoven remisestand.
Waheeb Qatina zette aanvankelijk de Italiaanse opening tegen Auke van Urk rustig op, maar kort na de opening kostte een overhaaste actie in het centrum hem een pion. Auke gaf de pion direkt weer terug om twee sterke vrijpionnen te creëren. Waheeb trachtte die pionnen met zijn stukken te blokkeren, maar blijvend was die blokkade niet. Toen de pionnen eenmaal in beweging kwamen was de positie onhoudbaar voor hem.
Jon Derks en Marcus Pliester hebben al heel wat partijen tegen elkaar gespeeld, en bijna altijd koos Marcus daarin met zwart voor de Ben-Oni-verdediging. Nu wilde hij eens wat anders, maar het is niet zonder gevaar om een opening te kiezen waar je niet in thuis bent. Marcus kwam al gauw in een passieve stelling terecht. Zijn koning werd in het centrum vastgehouden door de goed opgestelde witte stukken en zijn eigen stukken konden geen fatsoenlijke velden vinden. Bovendien kostte het Marcus zeeën van tijd om een manier te vinden om onder de druk uit te komen. Laat in de partij kwam hij nog tot een verrassende lange rokade, maar noch die lange rokade noch een kwaliteitsoffer brachten redding. Met nog 25 seconden voor 11 zetten en een koning die mat dreigde te gaan gaf Marcus gedesillusioneerd op.
Geert Duiven speelde tegen Roelof Kreulen in een Schotse partij scherp op de aanval.
Daarbij verloor hij de materiaalverhoudingen een beetje uit het oog. Met voorzichtig spel neutraliseerde Roelof de witte aanval en won hij de partij door zijn materiële voorsprong.
Ingrid Jansen en Martinus Scheeringa speelden een Siciliaanse partij, waarin zwart in een combinatierijk middenspel een stuk verspeelde. Daar kwam nog een pion bij en dat resulteerde in een eindspel dat gewonnen was voor wit.