Schaker Adri Maranus benoemd tot erelid

Als altijd werd het Steenwijker schaakjaar geopend met de jaarvergadering, die ditmaal voor een groot deel in het teken stond van Adri's vertrek als voorzitter. Vijftien jaar lang is Adri Maranus een goede voorzitter geweest. Bovendien is hij de auteur van het 136 pagina's tellende boek  'De Steenwijker Variant', over de 70-jarige geschiedenis van Schaakclub Steenwijk. Redenen te over om Adri te benoemen tot erelid.

Als nieuwe voorzitter werd gekozen: Frans van Emst.

Door verhuizingen en ander ongerief is de spelersgroep in korte tijd danig geslonken, maar gelukkig diende zich meteen ook weer een nieuw lid aan in de persoon van Bert van Steenbergen. In zijn eerste partij op Steenwijkse bodem zag Bert zich geconfronteerd met de Pirc-verdediging van Geert Duiven. Witspeler Van Steenbergen snoepte daar al snel twee pionnetjes uit weg, en Geert begreep dat hij alles op alles moest zetten in het middenspel. De partij bouwde op tot een prachtige, scherpe stelling, waarin ook zwart  zijn kansen had, die echter door de witte matdreiging Dxf7 ruim voldoende werden gecompenseerd.

Jaap van der Hulst en Roelof Kreulen speelden de ruilvariant van het damegambiet. Zwart rokeerde lang, met het oog op een koningsaanval, maar daar kwam verder niets van want wit schoof meteen de b-pion naar voren. Maar ook die witte minderheidsaanval leverde uiteindelijk niets op. De meeste stukken werden geruild en zwartspeler Roelof bereikte een minstens zo goede eindspelstelling als wit. Onnodig liet zwart zich nu evenwel opzadelen met een dubbelpion die hij te passief verdedigde terwijl de witte koning naderbij sloop. De partij eindigde met zetdwang en zwart gaf op.

Jon Derks was tegen de nieuwe voorzitter Frans van Emst wat al te overmoedig. Vrolijk werden de ene na de andere pion geofferd voor open lijnen en diagonalen, maar zwart verdedigde koelbloedig. Toen het wit aan materiaal begon te schorten om te kunnen volharden in zijn zomeravondschaak, kwam zwart al snel met de genadeslag.

Om gambieten te vermijden antwoordde Marcus Pliester met de Franse verdediging op Auke van Urk's e4, maar na zetverwisseling ontstond nu het Blackmar-Diemer gambiet. Auke kwam een pion achter maar had een betere ontwikkeling en een koningsaanval, die echter niet doorsloeg. Wel veroverde wit de pion terug en won alsnog toen Marcus wegens tijdnood in een verloren eindspel belandde.