Hoe het schaken verdween uit Onna

Het was rustig in Onna, die avond van de 17e maart 2020. In dat dorpje waar toch al niet veel te doen is. Ja, er is een kaasboerderij en een flink aantal wietplantages, maar die dragen weinig bij aan een bruisend dorpsleven. De dinsdagavonden, en af en toe een zaterdagmiddag, daar moet het dorp het van hebben. Het dorpshuis is dan het stralend centrum. Neem bijvoorbeeld de dinsdagavond net één week eerder. Uit de regio zelf, maar ook uit alle hoeken van Friesland stroomden de schakers toe. Schaken, een spectaculaire tak van sport, en tegelijkertijd een listig spel. Valstrikken, hinderlagen, omtrekkende bewegingen, offers, promoties, gedaantewisselingen zoals die van kikker tot prins maar dan meteen tot koningin. Tegen het eind van de avond treedt dan het fysieke sportaspect op de voorgrond met haastige bewegingen omdat de tijd dringt en er nog veel gedaan moet worden.

Juist op die rustige avond van de 17e maart 2020 had een nieuwe fase in dit gebeuren moeten intreden, met een keiharde strijd tussen de 10 beste schakers en daarnaast een massakamp voor de niet minder strijdlustige groep die nog voor de astronomische start van het voorjaar al opgingen voor de titel van beste lenteschaker. Een paar groepjes zouden dan weer als tegenbezoek naar de uithoeken van Friesland reizen, want het zou niet eerlijk zijn om de Friezen altijd naar Onna te laten komen.

Wat was er aan de hand? Oorlog? Tijdens de laatste oorlog had je dat soort plotselinge stilstand van het verenigingsleven inderdaad ook wel, maar verder wees niets daar op. Silent spring? Dat zou wat vroeg zijn, drie dagen voor het begin van de lente. Een van overheidswege ingesteld verbod op riskante sporten en spelen, vanwege een te groot risico van posttraumatische stresssyndromen? Of gewoon zoiets prozaïsch als een uit de hand gelopen griepje dat het land dreigde plat te leggen en fataal zou zijn voor al die schakende oudjes (want schaken mag dan een fysiek veeleisende sport en tegelijk een mentaal veeleisend spel zijn, de gemiddelde leeftijd lag wel zorgwekkend hoog).

Hoe dan ook, Onna lag er uitgestorven bij. De grote vraag die in het dorp rondging: hoe lang zal het ontbreken van dit enige leven in onze brouwerij gaan duren? Een paar weken, een paar maanden? Misschien nog langer? Kan ons dorp dat aan? Moet de kaasboerderij misschien worden uitgebreid, moeten er wat extra wietplantages komen, nu dit belangrijkste gebeuren in het dorpsleven is weggevallen?

Een griepje gaat gelukkig weer over, maar dit schijnt een heel gemene te zijn. En de griepprik van afgelopen najaar dan? Helaas, daar zat deze niet in. Zelfs misschien niet eens in die van komend najaar. Arm Onna. Je hoort wel eens over dorpen die langzaam wegkwijnen, omdat er voor de jongeren geen enkel vertier meer is. Moge dus het schaken binnenkort in zijn volle glorie terugkeren in Onna! Laat Onna geen Jorwert worden! Moge de regering als doel stellen: whatever it takes, Onna zal gered worden! U hoort er nog over - uw wedstrijdleider houdt u op de hoogte.