Jon Derks op kop in de lentecompetitie
Het was een merkwaardige avond, afgelopen dinsdag in het dorpshuis van Onna.
Waar er anders altijd om een uur of tien, na twee uur spelen, eindelijk wat tekening in de strijd begint te komen stond nu een grote groep schakers relaxt te kletsen aan de bar, want alle partijen waren al uit, op één na, de diehards waren Martinus Scheeringa en Jaap van der Hulst. Die mochten zich dus op een grote belangstelling voor hun partij verheugen en het was beslist ook een interessant duel. Martinus had een stuk geofferd voor een open lijn en tamelijk onduidelijke aanvalskansen. Aanvankelijk verdedigde Jaap zich goed. Hij forceerde dameruil en daarmee was een belangrijke angel weg uit de aanval van Martinus. Maar Jaap was geleidelijk aan wel in tijdnood geraakt en begon een beetje onzeker te spelen. Een toren van Martinus kon zijn stelling binnenkomen en twee pionnen op de damevleugel buitmaken. Met drie pionnen voor zijn stuk had Martinus inmiddels genoeg compensatie, vooral omdat die pionnen gevaarlijke vrijpionnen waren en de zwarte stukken niet gunstig geposteerd stonden.
Toen Jaap op de 50e zet door zijn tijd ging stond hij inmiddels ook glad verloren.
De partij tussen Jon Derks en Roel Kreulen, om de koppositie in de lentecompetitie kende een eigenaardig begin: Roel beantwoordde Jons traditionele openingszet 1 c4 heel ongebruikelijk met 1 …b5. Op zich kon dat nog wel, maar toen hij daarna koos voor een stonewall-opbouw met f5 , e6 en d5 kreeg Jon niet alleen een pion meer, maar ook nog de beste ontwikkeling.
Hij won nog een pion en toen Roel bij een tegenactie ook nog eens zijn eigen koningsstelling om zeep hielp gaf hij na 15 (!) zetten gedesillusioneerd op, waarmee Jon bovendien op kop komt in de Lentecompetitie. Twee andere toppers uit de lentecompetitie, Frans van Emst en Wolter Visscher lieten ook al ongebruikelijk openingsspel zien. Frans speelde – oude fout – wat te voorzichtig en daardoor kon Wolter met een formidabele pion op d3 en een open f-lijn dreigingen ontwikkelen die niet meer te pareren waren. Een afleidingsoffer van Frans werd simpelweg genegeerd, Wolter ging voor mat en toen Frans doorkreeg dat dat onafwendbaar was gaf hij op.
Gerrit Schoenmaker was in zijn partij tegen Yun-Che Hu niet goed bij de les. Eerst liet hij een paardvorkje toe op f2, dat hem één van zijn beide torens kostte, even later verspeelde hij via een penning zijn dame en toen vond hij het wel genoeg.
Dimitri Delsman schotelde Gerald Bouw een Italiaanse opening voor. Het werd voor Gerald een worst-case scenario via het beroemde veld f7. Eerst verloor hij een toren, even later bijna al zijn andere hout. Toen hij gedwongen werd zijn laatste stuk, de dame, af te ruilen en het bord in ogenschouw nam (zwarte koning met nog enkele pionnen tegen een bord vol witte torens, paarden en lopers ) hield hij het verder voor gezien.
Wat rustiger ging het toe in de partij tussen Henk Mante en Oeds Dijkstra. Die partij kende lange tijd evenwicht. Oeds kwam een pionnetje achter, dat later weer werd teruggewonnen.
Daarna overschatte hij echter zijn mogelijkheden, een remise-aanbod werd geweigerd en hij ging uit op pionnenwinst. Henk verschafte zich echter een gevaarlijke vrijpion en toen promotie daarvan niet meer te verhinderen was gaf Oeds op.
In de play-offs stonden twee partijen op het programma, die ook al niet lang duurden.
De partij tussen Henk van Dijk en Henk Wichers kende een vreedzaam einde na een Siciliaanse opening waarin de ene Henk enig ruimteoverwicht verwierf, maar de andere Henk juist daardoor goede velden voor zijn stukken kreeg. De keuze tussen een avond moeizaam manoeuvreren met ongewisse afloop of handen schudden en vroeg naar huis was toen snel gemaakt, remise dus. Jan Bijker koos tegen Auke van Urk voor de veilige ruilvariant van de Philidorverdediging. Maar een ongelukkige damezet veranderde zijn gedrukte maar solide stelling in een ware ravage, hij verloor de rokade en zijn dame werd van hot naar her gejaagd
om uiteindelijk op haar uitgangsveld d8 verloren te gaan, waarop Jan de strijd staakte.
Door deze uitslagen scharen Henk Wichers en Auke van Urk zich in punten naast koploper Dick Stavast, maar omdat Dick nog twee inhaalpartijen heeft (tegen Jan Bijker en Marcus Pliester) wordt de titelstrijd pas weer spannend als die hem allebei een heel of een half punt af weten te snoepen.