Doetinchemnieuwsbrief3

Doetinchem, 17 mei 2008.

Beste Schaakvrienden,

Ik liep al enige tijd rond met het plan om weer eens wat van me te laten horen, maar elke keer kwam er niets van. Op deze regenachtige zaterdag kan ik buiten niet klussen en binnen zijn we klaar, dus is het een goed moment voor een bericht.

Met ons gaat het prima. We voelen ons hier goed op onze plek. Doetinchem is een alleszins redelijke plaats om te wonen. Wat groter dan Steenwijk met iets meer voorzieningen, maar toch ook landelijk. Wij wonen aan de rand van de stad, maar als je de weg oversteekt loop je binnen 5 minuten over landelijke en deels zelfs onverharde wegen en ben je het idee van een stad helemaal kwijt.

Zoals bekend was onze in Doetinchem woonachtige jongste dochter één van de redenen om hier neer te strijken. Met de twee special-need adoptiekinderen uit China gevoegd bij de soms de kop opstekende reuma van onze dochter zouden we misschien nog wel eens wat kunnen helpen. Dat is inmiddels uitgekomen. Op tweede paasdag kreeg onze schoonzoon plotsklaps een zeer forse vorm van wondroos die niet met normale penicilline te behandelen bleek, met als gevolg dat hij ruim twee weken in het ziekenhuis belandde. Het gaat nu weer goed en vorige week kon hij voorzichtig weer aan het werk. De jongste kleindochter die net voor de kerst is opgehaald uit China en maar anderhalf beentje heeft, vraagt natuurlijk veel aandacht en zorg. Inmiddels heeft ze een prothese, helaas nog zonder scharnierende knie omdat het allemaal zo klein is. Het is een meisje met een hele sterke wil en na 5 minuten liep ze al met de prothese. Dat is al een hele vooruitgang, maar de starheid van het beentje betekent anderzijds de nodige beperkingen. Volgende week volgt een kleine operatieve ingreep aan het beentje en in de toekomst zullen nog diverse veranderingen aan de prothese (in elk geval al vanwege de groei) nodig zijn. Gelukkig kan tot op heden alles in Doetinchem zelf gerealiseerd worden, maar vanzelfsprekend moet er nogal eens opgepast worden en dat doen we graag. Het opa en oma zijn heeft een hele nieuwe dimensie gekregen.

Het reguliere schaakseizoen loopt hier net als in Steenwijk naar het eind. De externe kompetities zijn afgelopen. Het eerste team is verdienstelijk tweede geworden in de derde klas KNSB. Het tweede werd helaas net geen kampioen en het derde eindigde in de middenmoot. Ik heb drie keer in het derde team en een keer in het tweede meegedaan met als resultaat 3 uit 4. In de interne bekerkompetitie volgens het afvalsysteem heb ik het tot de halve finale geschopt. De eerste ronde was ik vrijgeloot, de kwartfinale won ik mede door een gunstige loting, maar in de halve finale strandde ik. Intern is de roosterkompetitie het belangrijkste en daar komt uiteindelijk de clubkampioen uit voort. De spelers die hieraan mee willen doen zijn in twee ongeveer even sterke groepen verdeeld. Dit jaar waren dat 2 groepen van 10 spelers die lopende het seizoen een halve kompetitie spelen. De nummers 1 en 2 van beide groepen gaan vanaf volgende week play-offs (jawel!) spelen om de uiteindelijke plaatsen 1 t/m 4, en nummer 1 is dan de kampioen. Maar ook de nummers 3 en 4 spelen play-offs om de plaatsen 5 t/m 8, etc. Zelf ben ik op plaats 7 in een groep geëindigd zodat ik in de play-offs voor de eindrangschikking 13 t/m 16 ben beland. Daarnaast kennen we eenmaal per maand rapidschaken en tenslotte voor spelers die niet kunnen bekeren of roosteren een (vrijblijvende) ladderkompetitie. In mijn beleving zou indien Steenwijk behoefte aan aanpassing van het speelsysteem heeft, de roostervorm met 2 groepen en tenslotte de play-offs, een mogelijk alternatief zijn. Ja, en na de play-offs weten ze hier niet van ophouden en gaan voor de liefhebbers gewoon verder met een zomerkompetitie. Daar zal ik een volgende keer wat meer over verhalen.

Voor nu ga ik er een punt achter zetten. Ook namens Chris wens ik iedereen een fijne zomer toe en wie weet zet iemand nog koers richting Achterhoek. Iedereen is dan van harte welkom!

Adri Maranus