Ronde 12: Marcus klimt naar vierde plaats

Marcus Pliester, regerend kampioen, maakte dit seizoen een laten we zeggen voorzichtige start met een score van 50% en veel remises. Maar deze week was het lot hem gunstig gezind, en dat nog wel tegen Auke van Urk. Marcus had goed en aanvallend gespeeld, maar kon dat niet volhouden in de tijdnoodfase. Daar deed hij een mindere zet waardoor al zijn kansen in één klap vervlogen leken. Even later echter zag Auke een aftrekschaakje volkomen over het hoofd, en dat kostte hem de dame. Waheeb Qatina en Jon Derks speelden Russisch. Jon schoof na een moeizaam begin gewiekst naar een eindspel toe met een sterke zwarte torenbatterij, die Waheeb voor onoverkomelijke problemen stelde. Met nog 20 seconden voor drie lastig te bedenken zetten gaf hij op. En zo, dankzij zijn eigen winst en Waheeb's verlies, klimt Marcus naar de vierde plek, achter Jon en Bert van Steenbergen. De soevereine Dick Stavast houdt de kop stevig in handen. Tegen Frans van Emst won hij al heel snel een stuk, en weliswaar speelde hij daarna wat gemakzuchtig, zodat Frans de stelling op de damevleugel dichtschoof, maar dat bleek uitstel van executie. Rein Beekman verraste Wolter Visscher met een vreemd soort Koningsgambiet, waar weinig theorie aan te pas kwam. Wolter had daarom een vlotte winst in gedachten maar die vlieger ging niet op. Jammer dat Rein zich op het eind onnodig liet strikken in een mat. Datzelfde gold voor Jaap van der Hulst in een Oud-Indische partij tegen Geert Duiven. Het mat was hier overigens prachtig, en werd ingeleid met een heus dameoffer. Gerald Bouw verwachtte de aanval door Frans de Groot op de koningsvleugel en dacht daaraan te kunnen ontsnappen via een lange rokade. Met als gevolg dat Frans de aanval verlegde naar de damevleugel. De b-lijn werd opengewrikt, zwart kwam gedrukt te staan, en raakte stukje bij beetje aan de verliezende hand. In een aangenomen damegambiet deed Oeds Dijkstra met zwart de 'foute' zet c5, wat een pion kostte. In een levendig middenspel kreeg witspeler Martinus Scheeringa vervolgens druk op het veld f7. Wat een soort van afruil had moeten worden, verliep anders dan Oeds had voorzien, want opeens zat er voor wit een schaakje in waardoor zwart's dame op de volgende zet naast het bord zou belanden. Opmerkelijk was dat op het enige bord waar het remise werd aanvankelijk nog wel het meest agressief gespeeld werd. Daarvoor verantwoordelijk waren de oudgedienden Henk Mante en Roelof Kreulen. De eerste salvo's werden afgevuurd door Henk. Roelof kon profiteren van een onnauwkeurigheid door Henk, en won de kwaliteit. Op zijn beurt drong Roelof sterk aan maar Henk verdedigde zich zo solide dat ook in de analyse achteraf, een gelijkspel de juiste uitslag bleek.