Laatste ronde reguliere competities: volgende week  slotschaakavond  aan de Bultweg met snelschaakkampioenschap

 

Dat  de  titels  al  vergeven waren, bleek uit de opkomst.  Slechts vier partijen in de Lentecompetitie.  Daar versloeg Jaap van der Hulst  met zijn geliefde Torre Martinus Scheeringa, toen deze niet eerst z'n ontwikkeling voltooide maar nogal  wild ten aanval trok. Toen dat twee pionnen kostte gooide Martinus er ook nog een kwaliteit tegenaan, maar dat mocht niet meer baten.  Frans van Emst liep zich met z'n Hollands weer eens vast  en waar Olivier Vernooy zijn lopers optimaal activeerde  bleef Frans met een zwakke loper zitten. Weliswaar won hij een centrumpion, maar die ging even later weer verloren, waarna hij remise aanbood.  Of Olivier  wist dat hij daarmee  zeer knap op de tweede plaats zou eindigen in de Lentecompetitie  is niet bekend, maar hij accepteerde het aanbod . Jaap de Koning  kwam opgefrist terug van vakantie in Schotland  en ook  een stuk voor tegen  Roelof Kreulen, maar in gedrongen stelling. Met een  sterke combinatie  won  Roelof  met een vork het stuk terug  waarbij hij  ook direct een  winnende mataanval   lanceerde. Gerald Bouw vergreep zich al vroeg  in de partij en verloor eigenlijk  zijn dame. Jelmer de Goede was zo goed  om over z'n hart te strijken en  kwam vervolgens  met groot materieel voordeel in gewonnen stelling terecht. Gerald had echter  een veropgerukte dubbelpion die Jelmers stukken aardig  vasthielden op hun posities. Toen Jelmer dacht in de aanval te kunnen liep dat volledig fout  en  verloor hij zijn voordeel. In verloren stelling redde hij zich door "pat" te lopen.  

Kampioen Dick Stavast  zag Jan de Smidt goed uit de Engelse opening komen,  maar  toen deze een matdreiging op h7 pareerde met g6 i.p.v. f5 kwamen Dicks stukken plotsklaps  op prachtige aanvallende posities te staan, en was het over.  Ingrid Jansen probeerde in de laatste partij van de gehate nul af te komen, maar  ook Auke van Urk had  nog wat recht te zetten.  In een Siciliaan  kwamen Ingrids zwarte stukken niet goed tot ontwikkeling en  toen uit arren moede de  koningsloper ook nog gefianchetteerd  moest worden, kreeg Auke  een beslissende mataanval. Jon Derks en Henk van Dijk  vochten het langst door "om de eer".  Lange tijd was er evenwicht, dat werd verbroken toen Henk een pion won ten koste van de open d-lijn voor Jon.  Met omzichtig spel hield zwart de pluspion vast tot in  het eindspel van lopers tegen paarden, later  loper tegen paard. Met  de witte pionnen  niet op de kleur van de zwarte loper en zijn paard zodanig  geposteerd  dat geen zetdwang dreigde, hield Jon de boel dicht en zag Henk met  toenemende druk van de klok af van verdere winstpogingen.