Ronde 4: Een ronde met tijdnood

Drie winstpartijen op rij hadden Waheeb Qatina in de hogere regionen van de ranglijst gebracht, maar in de vierde ronde wachtte hem een zware test tegen de koploper Dick Stavast. Dick brandde er meteen stevig op los en kwam met zwart ook erg goed te staan. Maar toen bleek de enorme kracht van Waheeb als verdediger. Wit verdedigde zijn zwakten keurig en voor zwart werd het moeilijk om door de solide witte linies heen te komen. Uiteindelijk kreeg Dick toch de winst in de schoot geworpen, alleen maar omdat Waheeb -die zijn visitekaartje inmiddels wel heeft afgegeven!- door zijn vlag ging. Oeds Dijkstra overkwam datzelfde lot. Jaap van der Hulst had hem al snel een pion cadeau gedaan die hem in eerste instantie in de kaart speelde, maar uiteindelijk toch giftig bleek, in die zin dat hij Oeds ertoe verleidde om veel te lang te gaan nadenken over hoe hoe zijn betere positie zou kunnen uitbuiten. En toen besliste de klok. Niet wat je noemt glansrijke en verdiende overwinningen. Jon Derks en Frans van Emst speelden een wilde Nimzowitsj-variant van het Frans. Zwart kwam twee pionnen voor, maar Jon had met wit prachtige diagonalen voor zijn loperpaar. Hij speculeerde erop dat zijn h-pion zou kunnen doorlopen. Door een onachtzaamheid waarop zwart alert reageerde, ging die kroonpion echter verloren. Zwart had nu de partij in handen ware het niet dat hij een paardvork toeliet en op slag verloor. Ook Rein Beekman won tegen Gerald Bouw met een paardvork. Martinus Scheeringa hield tegen Frans de Groot, nadat hij rond de 30ste zet een kwaliteit voor was gekomen, de touwtjes stevig in handen. Door de kwaliteit op tijd weer terug te geven werd de druk op d4 alleen nog maar sterker. Nog een paar zetten later en er dreigde mat. De enige werkelijk solide overwinning van deze hele avond! Marcus Pliester liet zich door Henk Mante niet uitdagen tot woeste avonturen met een verstandige remisepartij als resultaat. Geert Duiven had aanval tegen Roelof Kreulen, maar Roelof gaf geen krimp en het eindspel werd remise. Wolter Visscher en Bert van Steenbergen speelden een boeiende gesloten partij die voortkwam uit het konings-indisch. Tot in het eindspel gaven de kemphanen elkaar niets toe. Toen beide partijen inzagen dat ze met verdere winstpogingen alleen maar zichzelf in de vingers zouden snijden, besloten ze tot remise. Na vier ronden blijft Dick aan kop en Wolter en Bert volgen.