Nipte nederlaag voor schaakclub Steenwijk
En weer lukte het net niet! In de thuiswedstrijd tegen het sterke Sneek 2 duurde het uren voor er enige tekening in de strijd kwam.
De eerste beslissing viel aan bord 7, waar Jan Bijker tegen Tjeerd Wiersma aanvankelijk goed uit de opening (een Albins tegengambiet ) was gekomen. Een onnauwkeurigheid kostte hem echter de rokade en na enige taktische verwikkelingen bleef er een toreneindspel over waarin Jan een pion achter stond. Ondanks hardnekkige tegenstand ging dat eindspel uiteindelijk verloren.
Aan bord 3 speelde Jon Derks met zwart tegen het 14-jarige talent Jouke Bakker . Het werd een Caro-Kann, met korte rokade voor wit en lange rokade voor zwart. Jons hoop op een koningsaanval ging door bekeken tegenspel van wit niet in vervulling. Daarentegen kwam zijn eigen koning juist wel steeds meer in de gevarenzone terecht. Dat dwong hem om ten koste van een paar pionnen op afruil te spelen, maar mocht hij de illusie gehad hebben dat zijn jonge tegenstander tegen middernacht wel wat minder attent zou worden, dan kwam hij bedrogen uit. Jouke Bakker hield de touwtjes stevig in handen en schoof het eindspel bekwaam naar winst.
Inmiddels had Stef van Kesteren aan bord 4 een mooie stelling gekregen tegen Wytse Wiersma. Door Stefs sterke centrum werden de stukken van zijn tegenstander ernstig in hun bewegingsvrijheid beperkt. Een poging tot tegenspel door middel van een pionnenopmars op de koningsvleugel werd door Stef gepareerd met een paardoffer in het centrum waardoor de zwarte stukken nog meer in het nauw kwamen, zo erg zelfs dat zwart de dame moest geven voor een toren. Wytse Wiersma spartelde daarna nog even tegen, maar zag al gauw dat het voor hem een hopeloze missie zou blijven en gaf zich gewonnen.
Aan bord 6 speelde Marcus Pliester met wit een damegambiet tegen Ger de Boer. Er ontwikkelde zich een gelijkopgaande strijd, maar toen een zwart paard zich vergreep aan een pionnetje in het centrum kwam zwart een beetje in de problemen. De witte stukken werkten beter samen en dat kwam zwart tenslotte via allerlei penningen op materiaalverlies te staan. Dat bracht de stand in de wedstrijd dus op 2 – 2.
Steenwijk kwam zelfs op een 3 – 2 voorsprong door winst van kopman Dick Stavast op Douwe van der Meulen. Dick kwam vrij miserabel uit de opening, een voor hem onbekende variant van het Nimzo-Indisch. Gelukkig voor hem zette Douwe niet altijd even krachtdadig voort. Dat gaf Dick de gelegenheid terug te komen in de partij. Een blunder – in een inmiddels al slechtere stelling - van de Sneker eerstebordspeler maakte een onverwacht snel einde aan de partij .
Bert van Steenbergen had aan bord 5 te maken met Joe Hania, die in een Grünfeld-Indische opening al snel naar een eindspel met ieder een toren , een loper en vijf pionnen had afgewikkeld. Bert had daarbij een geïsoleerde a-pion die voortdurende zorg behoefde. Hij wist ook nog een vrije h-pion te creëren en met die a- en h-pion wist hij zo handig te manoeuvreren tegen de sterke witte centrumpionnen dat zijn tegenstander tenslotte via wederzijdse promotie afwikkelde naar een remise-eindspel . Dat was 3½ - 2½ in het voordeel van Steenwijk met nog twee partijen aan de gang.
Auke van Urk had aan bord 2 in het middenspel enigszins optimistisch een pionnetje van tegenstander Wim Ykema gepakt en was daardoor in een onprettige penning terecht gekomen. Na een foutzet van de Sneker had Auke echter een eindspel met een kwaliteit meer kunnen bereiken, maar hij overzag die mogelijkheid. Er volgde een scherpe strijd met interessante verwikkelingen, waarbij Wim Ykema steeds de goede zet moest vinden om de witte dreigingen het hoofd te bieden. Uiteindelijk bereikte hij een eindspel met een pion meer, dat Auke echter nog volop remisekansen bood. Een blunder kostte Auke echter een tweede pion, terwijl daardoor ook zijn tegenspel in rook opging. Gedesillusioneerd gaf hij op wat de stand op 3½ - 3½ bracht.
Aan het laatste bord vocht Wolter Visscher inmiddels een moeilijk eindspel uit tegen Renske Hania, die in de drakenvariant van het Siciliaans Wolter geen kans gaf tot een koningsaanval te komen. Integendeel, het was Wolter die alle zeilen moest bijzetten om zijn koningsstelling te beveiligen. Dat lukte dan wel, maar Wolter hield er een paar zwakke pionnen aan over die hem in het eindspel fataal werden. En zo leed de schaakclub Steenwijk haar derde 3½ - 4½ - nederlaag, altijd een heel sneue uitslag, zeker voor de spelers die hele of halve puntjes hebben laten liggen.